Leven met wat is

Liefde, als we menig popsong moeten geloven, staat op als er iemand in ons leven verschijnt die aan onze verlangens voldoet. Dit is vanzelfsprekend geen liefde, dit betreft begeerte en afhankelijkheid. Dat soort ´liefde´ neemt af als het kippetje of haantje ouder wordt, hardnekkige onaantrekkelijke gewoonten blijkt te vertonen welke met de tijd alleen maar dieper inslijten. Dan verdwijnt die liefde weer via de achterdeur.

Liefde die werkelijk de naam Liefde verdient, die is er altijd en om die reden niet afhankelijk van speciale condities. Reden waarom Liefde onvoorwaardelijk wordt genoemd. Ze gaat niet verloren als iemand in het verkeer onverantwoordelijke manoeuvres maakt, ze blijft in stand bij zaken die misgaan en allerlei vormen van tegenslag.

Och, de nutteloosheid van klagen! De klachten die voor nieuwe tegenslagen zorg dragen! Vier dan liever je mislukken, heb lol in je falen, wees verheugd dat dit niet langer je goede humeur naar beneden kan halen. Geniet je verveeldheid en je dip; val ermee samen en het wonder geschiedt dat je ook hier Liefde in ziet.

Als wij lijden onder gevoelens, lijden we feitelijk niet onder de gevoelens zelf, maar onder de betekenis die we eraan geven. Voelen zelf kent vrije doorgang, doch middels de labels die we op gevoelens plakken verhinderen we dit, werpen we dammen op om ons vervolgens af te vragen wat hier voor de stagnatie heeft gezorgd. Draai het om: werp de labels en de betekenissen die je eraan geeft weg, ervaar het voelen op zich, zonder etiket, en je zult zien dat ieder conflict dat eerder werd gesuggereerd weg valt.

Het idee dat geestelijke verlichting een continue extase behelst lijkt mij onzin. Verlichting staat voor conflictloosheid, voor innerlijke vrede. Wie steeds maar een piekervaring wil verliest vrede om twee redenen: dit verlangen voert weg van het heden waar vrede zich immer ophoudt en piekervaringen roepen in het dualistisch bestaan onvermijdelijk ook weer dalervaringen op. Als je iets onmogelijks wilt leef je, zolang je aan dat verlangen vast houdt, in een onoplosbare innerlijke strijd.

Omdat vrede altijd hier en nu is vloeit hieruit het simpel advies: omhels wat zich hier en nu ook maar kenbaar maakt. Een drukke kakelende geest is geen enkel probleem als je niet de eis hebt lopen dat de geest zich koest moet houden omdat de heilige boeken die je las je wijs hebben gemaakt dat anders verlichting en vrede onmogelijk is.

Spirituele ambities kunnen zeer tegenstrijdige vormen aannemen. Dan denk ik aan de man die des avonds om 7 uur immer mediteert voor de vrede maar dan op een dag, omdat hij in een file is vast komen te zitten, dat tijdstip niet haalt en om die reden woest wordt. Of als ie wel op tijd op zijn kussentje terecht was gekomen werd zijn woede gewekt door de buurman die zijn muziek op hoog volume aan had staan. Ieder spiritueel doel dat wat reeds het geval is als belemmering van de oefening en ambitie beschouwt, is bij voorbaat geschift en futiel.

Dit is het. En dit is het. En dit. Wat het ook is of lijkt te zijn. Het is tevens deze vergissing, deze overtreding, of deze actie die zondig is in de ogen van ontelbare geprogrammeerde geesten. Het is de angst voor die geesten, wat ze wel van je kunnen denken, de maatregelen die ze tegen je kunnen nemen. Wil je dit allemaal in goede banen leiden, word dan een goede slaaf en nog zal je mislukken. Zie liever de ijdelheid van ieder dit pogen en omhels wat reeds gegeven is. Dit noem ik Liefde.

Ik eindig mijn schrijfsels veelal met een fraai stuk muziek, en was dit ook deze keer van plan, maar ik werd hierin doorkruist door een zeer gerespecteerd man, ook wel iconoclast of beeldenstormer genoemd, van wie ik zojuist een onlangs op You Tube geplaatst filmfragment tegenkwam. Herinner me een vraag, aan Nisargadatta Maharaj voorgelegd, waarin werd gesteld dat Jiddu Krishnamurti tegen gurus was, en dat een ieder onafhankelijk onderzoek naar waarheid diende te doen. Waarop Nisargadatta barmhartig en wijs antwoordde (ik parafraseer): "Iemand moet je op de mogelijkheid van bevrijding door waarheid wijzen; Krishnamurti deed niets anders."

Dank u wel Mijnheer Krishnamurti. Ik ben u door de jaren heen altijd zeer erkentelijk geweest, vandaag is dit niet anders. Plaats gaarne zeven van uw prachtige uitspraken voor ik u in bewegend beeld aan het woord laat.

To live with ´what is´ - Jiddu Krishnamurti