De zin van het leven, daar is iets vreemds mee

Ik hoorde gisteren een man zeggen: "Iedere gebeurtenis in je leven heeft een bedoeling." Hoe weet die man dat? Of weet hij dit niet, maar gelooft hij het, omdat dit hem houvast geeft in een bestaan dat geen bedoeling kent dan het bestaan zelf?

Ik heb het mijn hele leven lang merkwaardig gevonden: het idee dat de mens onvolmaakt wordt geboren met de bedoeling volmaaktheid te bereiken om vervolgens voor eeuwig in de hemel te verkeren.

Toen ik nog niet bestond, bestond ook deze opdracht niet, maar sinds mijn vader en moeder samen verkeerden en dit lijf geconcipieerd kon worden, kreeg ik eerst een ´ik´ aangepraat en vervolgens de keuze voorgeschoteld: hemel of hel? Waarom zou ene God onvolmaaktheid scheppen om deze deze keuze voor te leggen? Met de optie hel erbij? Dat God synoniem is aan Liefde gaat er bij mij dan niet in; ik zie hierin een duidelijke sadistische tendens. Ik geloof dit verhaal dan ook niet.

Geloven dat iedere gebeurtenis in het bestaan een bedoeling heeft leunt op processen binnen het bestaan, waarbinnen alles evenwicht zoekend is, en dit lijkt dan op zingeving. Maar bestaan zelf heeft daarmee geen zin verworven.

Laat het me anders zeggen. Het bestaan doet veelvuldig pijn, en Boeddha zei dat die pijn voortkomt uit begeerte; wie de begeerte weet te blussen is ook van het lijden af. Dus de zin van het bestaan is de begeerte te overwinnen en zo tot Oorsprong terug te keren? Neen! Vanzelfsprekend, als je eenmaal bestaat, is het een goede zaak je lijden op te lossen, maar niets verklaart dat het zinnig van Oorsprong is zich in het lijden te storten om mee te beginnen. Dat heeft geen enkele zin, brengt wel onmeetbaar veel ellende. Ik kan hier geen wijze planmatigheid in ontdekken.

Een verklaring voor de schepping die ik veelvuldig heb vernomen: God voelde zich eenzaam en is zich daarom gaan klonen. Ik zie dit als een metafoor voor de mens die eenzaam is: die gaat dan aandacht voor alles behalve het huidig ervaren ontwikkelen, tot in psychotische sferen aan toe. Heeft dat zin? Nee, iedere meter weg van Oorsprong brengt de karmische noodzaak tot terugkeer naar Oorsprong teweeg; maar de gehele onderneming is volstrekt zinloos.

Binnen vele religies wordt gesteld dat de kans op een menselijke geboorte onmeetbaar klein is, dus neem die kans waar om tot bevrijding te komen! Te komen? Waar moet ik me melden? In de matrix van beperkte visies die werkelijkheid immer in de toekomst projecteren? Nee, dank u wel beleefd.

Eens bestond ik niet, toen werd mij een geboortedatum aangepraat die behoort bij het lijf met hersenen dat dit schrijft. En dat lijf gaat binnen afzienbare tijd stuk, zal dan voorgoed onbruikbaar zijn geworden. Waar ben ´ik´ dan gebleven? Ook de fabel ´ik´ is dan dood. Nu feitelijk al.

Spiritualiteit wil ieder ´ik´ de belofte verkopen dat er transcendent zicht mogelijk is waardoor ie behouden zal blijven. Volstrekte onzin natuurlijk: alles dat is opgebouwd zal afgebroken worden. En wat dan rest, zal ik-loos zijn als het voor ´mijn´ conceptie reeds was.

De zin van het leven kan dan ook alleen maar zijn dat leven zelf zin heeft in de eigen gebeurtenissen, waarbij het, dat kan een ieder gemakkelijk zien, geen zelfreflectie heel laat en ook alle lichamen, na een periode waan, aan de wormen geeft. Het is binnen het leven zeker waar dat onderscheidingsvermogen helpt als het gaat om het lijden te overstijgen, maar als ik dood ben maal ik hier niet om.

Karin had onlangs een dierbare vriendin op bezoek die zei dat Liefde het hoogste beginsel is. Karin zei: "Nee, authenticiteit is dit!" De vriendin verstond dit onmiddellijk en zag op hetzelfde moment vele gedroomde schepen verloren gaan. Liefde kent twee, authenticiteit is één.

De extase van de zogenaamde ´verlichte´ is niet anders dan de extase van wie dan ook die ergens volledig in op gaat. Probleem met ´de verlichte´ is echter dat ie weet dat ie verlicht is, een opperste vorm van zelfreflectie die onvermijdelijk om slachtoffers (devotees) buiten zich vraagt om de fabel hoog te houden. Niemand wordt ooit verlicht. Verlichting, werkelijkheid of waarheid is het geval als ik afwezig ben. Uw schrijver er nog net op tijd bij om u blij dit nog even te kunnen melden.

David Gilmour - Between two points (with Romany Gilmour - Rehearsal)