De kleine dingen die het doen
Tijdens een heerlijke herfstige wandeling de afgelopen middag viel me deze titel in van een liedje van Saskia en Serge. Aanleiding hiertoe was het gevoel dat in mij rees toen ik was afgedaald, de baai van Courtmacsherry voor me had liggen, een Aziatische jongeman en ik elkaar naderden en een groet wisselden. Nu worden er wel meer groeten gewisseld, maar de lach van dit heerschap was open, welgemeend en gaf er blijk van dat hij geheel in het heden aanwezig was. Hij moet mijn waardering hiervoor onderkend hebben, want ook op mijn gelaat was een brede ontspannen blijde lach verschenen. Nadat we elkander gepasseerd waren bleef de fijne energie me vergezellen en wist ik dat ik hierover in de avond zou gaan schrijven. En dat ik zou thuiskomen met een hopelijk mooie serie foto´s.
Het wereldtoneel in niet fraai en daarmee bestaat het gevaar dat mensen in gevoelens van machteloosheid en moedeloosheid verzeild raken en blijven hangen. Dan kan een gemeende glimlach van een onbekende in de straat een wonder verrichten. Opeens staat blijdschap op, herken je vreugde weer, besef je dat een klein gebaar iemands gemoed in een moment van zwaarmoedigheid naar opgewektheid kan doen gaan. De melancholie kan dan snel weer terugkeren, maar ondertussen heb je wel een sleutel in handen gekregen om dit ten goede te keren en, middels wat toewijding, het verbeterd humeur continu te maken.
Ik zag vandaag een lijstje van vijf eigenschappen van mensen die gelukkig zijn, één daarvan was de aanwezigheid van altruïsme. Ongelukkige mensen, dat is bekend, zijn razend veel met zichzelf bezig, altruïsme heeft dat omgekeerd en weet te genieten van het bestaan. De motivatie de wereld te willen verbeteren gaat vaak gepaard met grote ambities, als die dan niet slagen voelen we ons down. Daarom lijkt het me een goed idee vooral ook oog te hebben voor kleine dingen die je voor een ander kunt doen. Daar hoef je dan niet naar op zoek te gaan, die kom je vanzelf tegen. Als het hart wat op slot zit, en je doet iets hartelijks voor een ander, dan gaat ie meteen een stukje verder open. Zo krijg je er lol in en voor je het weet sta je bekend als een aimabel mens. Niet dat dat je doel was, maar wel leuk meegenomen.
Ik wist afgelopen middag nog niet dat mij in de avond een heel fijn bericht gezonden zou worden door mijn dochter die een muziekalbum, omdat ik die vroeger veel liet afspelen, had verkregen. Een warme gloed van dankbaarheid ging door mij heen, en dit bleef bij herhaling gebeuren. Een grote verrassing welke perfect past in het onderwerp waar ik in de middag al van wist dat het mijn blogpost zou bepalen. Een lied van het album in kwestie als afsluiter.
In The Garden – Van Morrison (van het album No Guru No Method No Teacher)